Birinci Gün
13: 43
Musluktan akan su da serinletmiyor ellerimi. Akşam yemeğini düşünmeye başlıyorum, aniden. Balık yemek gelmiyor içimden, her gece deniz kıyısında uyurken balık yemek istemiyor insan. Ya da ben. Yüzümdeki çizgileri seçiyorum. Dudaklarımın kenarına çentik atan iki küçük çizgi, bu senenin mahsulü. Banyonun loşluğu daha da derinleştiriyor sanki görünüşlerini. Geri çekiliyorum. Musluğu yeniden açıp, ellerimi yeniden yıkıyorum. Vücudumun değişen sınırlarını izliyorum, banyonun boy veren aynasında. Dışardaki isli, ıslak sokağın sesleri içeri süzülüyor. Bir kelepçe gibiydi zaman, taktın mı onu bileğine bilinmezliğe yolculukların gönüllü tutsağıydın. Adımı duymamazlıktan geliyorum. Kendimle ilgili tüm niyetlerimi bozdum; keşfe koyuldum zamana karışan renklerimi...
1 yorum :
şu an hala daha küçük bir kız çocuğu ile bir kadın arasında hissediyorum kendimi.. bazen birisi, bazen diğeri..
tam bir kadın olduğumda senin gibi bir kadın olmak isterim ranini.
içimden bunu geçirdim, yazayım istedim.
sevgiler.
Yorum Gönder