Terkedişin son noktasıdır. Alıp başını gitmek istersin. Buhar olup uçsan mı, eriyip denize mi karışsan bilemezsin. Yarım yamalak sözcükler uçuşur havada. Ortalık bilmece doludur. Bi gönülsüzlük çöker üzerine dost sohbetlerinde bile. Yüreğin ayaklarında atar. Ayakların birbirine dolanır tanıdık kıyılarda, tökezlersin. Ara sokakta kalmış eski bir dükkan sinsiliğindedir kararsızlığın. Dikiz aynasında geçmişe tanık bir kuleyle kesişme anında farkedersin: farklı yüzleriyle farklı zamanları işaret etmektedir. İstanbul bu! zamanı bile şaşırtmış.
Öyleyse, yolcu yolunda gerek!
•• rd, istanbul 2008
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder