Cuma, Ağustos 22, 2008

Uçurum


Avucum sıkı sıkıya kapalı. Yüzümü karanlıktan sakınıyorum. Yavaş yavaş yola koyulmalı. Fena halde korkuyorum herşeyden. Korkular... Onlar benim gayrimeşru çocuklarım..

Kabuk daha da sertleşiyor. Elimde bir tek gecenin hiç incitilmemiş karanlığı. Yalnızlık ustalaşıp palazlanıyor. Üstelik de edepsizleşiyor.

Oysa, durduğun yerden yeni geldim ben, sahiden...
Şimdi sadece birinin saatin kaç olduğunu söylemesini bekleyenim.
O kadar.






•• Vedat Ozan

Hiç yorum yok :