Yerin yolun nur olsun Savaş!..
Kalbim o kadar acıyor..
Çok üzgünüm..
Çok eksildim..
Anana, babama selam söyle e mi..
20 yaşında bir çocuktum seni tanıdığımda. İkimizin de masalları ortaktı. Kulis arkalarında büyümüştük. Sen, turne çadırlarında iskemle üzerinde uyumuştun fazladan. Her zaman ve herkesten fazlaydın. Şaşılmazdı. Birbirimizin hayatlarına karışmadan çok zaman geçirdik. Kalp kırmadan. Küsmeden. Dalaşmadan. Yıllar sonra şu illet yakana yapıştığında Fakülte Hastanesi'nin raporunu faksladık, birlikte, fazladan üç- beş doktordan daha görüş almak için. Çok erken teşhisti.
Peçetelere yazıp, hediye ederdin kalbinden geçenleri. Çok var onlardan bende. Bir tanesinde "Mutluluğa mahkumsun / Küçüksün" demişsin. Büyüdük. Akordeon eşliğinde Azeri türküler söylerdin. Kimseler bilmezdi ezgilerini. Öfken yoktu. Hırsların da.. Varsa da benle hiç paylaşmadın. Kadınları severdin. Çok severdin. En çok da Ayşe'yi galiba.. Canım yandı Savaş.. Sığamadım hiçbir yere, bu gece.. Güle güle..
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder