Harfsiz kalan..

Sesim boşluğa karışmış hırıltılı, 

bir otobüs bileti belki, 

gitmek için buralardan.. 

Hep böyle oluyor.

İlk ne zaman olmuştu, kendimi ne denli zorlasam, anımsayamıyorum yine de. Ne yapmıştım da böyle olmuştu, ben ne söylemiştim? Sihirli bir sözcük... Bu sözcüğü yeniden bulabilsem, harflerim de yeniden sarılsalar saray danslarında gibi, görünmez bir rüzgarla ayaklar yerden kesik, bir o yana, bir bu yana.. Yer değiştirerek, kıpır kıpır, eller bellerde ve avuçlar terli, çıkıp gelseler yine kendi boşluklarından uçuşarak, kendiliğinden yanaşarak birbirlerine, yalnızca yarattıkları bu uyumun bilinciyle ve bir sonuç olarak kalan bilinçleriyle yeniden anlamlanırlar mı acaba? 
Denesem, 
ağzım kuruyup içim boşalana kadar saysam, 
durmaksızın konuşsam...

Bulsam o sözcüğü!

.
.
.

•• Temmuz 2010 Angkor Wat/Siem Reap- Dilek Gezer